Obiecałam

Podobno powinno się składać jak najmniej obietnic, by miały one jakąś większą wartość. Obietnica, to obietnica prawda? To słowo samo w sobie ma w sobie moc. Przynajmniej dla mnie.

W niedawnym wpisie obiecałam poruszyć temat uzależnień, bo jak też pisałam. Palić/ pić czy brać to nie odwaga. To głupota. 😉

Mam nadzieję,  że definicja uzależnienia jest wszystkim nam znana, ale na wszelki wypadek wolę ją przypomnieć.

uzależnienia, 

med. zaburzenie zdrowia, stan psychologicznej albo psychicznej i fizycznej zależności od jakiegoś psychoaktywnego środka chemicznego, przejawiający się okresowym lub stałym przymusem przyjmowania tej substancji w celu uzyskania efektów jej działania lub uniknięcia przykrych objawów jej braku (abstynencyjne objawy)*

To teraz z Polskiego, na nasze. Uzależnienie to stan podczas którego,  to nie my rządzimy swoim zachowaniem, lecz „to zachowanie” rządzi nami. My myslimy jedynie, że mamy nad nim kontrolę, a w rzeczywistości to ono kieruje naszym życiem tak, aby doprowadzić nas do wykonania jakiejś czynnosci, przyjęcia pewnych substancji.

To nie jest tak, że uzależnieni możemy być jedynie od narkotyku, czy alkoholu. Uzależniają nas papierosy, jedzenie ( znałam przypadek uzależnienia od takich chrupków kukurydzianych -czy jakkolwiek się to pisze. ) Uzależnia nas komputer, telefon, a nawet drugi człowiek.

Co zrobić, gdy zdamy sobie sprawę, że potrzebujemy pomocy? Zwyczajnie się po nią zgłosić! Nie do ciotki klotki, nie do wujka google, do lekarza. Powiem Ci,  że większość uzależnionych nie zdaje sobie sprawy ze swojego problemu, zniewolenia. Co zrobić, gdy bliska nam osoba jest uzalezniona, lecz nie dostrzega tego?

Myślę, że najlepszym pomysłem w takiej sytuacji jest telefon zaufania dla uzaleznionych i ich bliskich.  Jest on anoninowy. Tam mozna pytać o to co robić,  jakie mają być nasze zachowania przy osobie uzależnionej. Jak sie zachować by ona dostrzegła swój problem.

Mam do Ciebie tylko jedną prośbę, nie dzwoń,  jeżeli Ciebie to nie dotyczy. Nie dzwoń dla żartu.  Nie blokuj linii, bo w tym czasie moze być serio potrzebna pomoc komuś innemu.

Poznałam wiele osób uzależnionych w swoim życiu.  Na różnych etapach leczenia. Byly to osoby, które nie widziały uzależnienia,  dopiero zdawały sobie sprawę z problemu ale również te po terapiach.

Wiecie, co mówią Ci, którzy „wyszli”?

Że jak się od czegoś uzależnisz, to jest to choroba na cale życie,  a Ty mozesz jedynie być uzależnionym abstynentem męczącym się dożywotnio i walczącym o trzeźwość itd.

Straszne prawda?

Może warto pomyśleć o tym, zanim damy się namówić na tylko papieroska, zanim zaczniemy pić alko w domu do serialu juz trzeci dzień z rzędu. Zanim weźmiemy coś od obcego typa na imprezie, zanim znów odpalimy ten nieszczęsny komputer zamiast posiedzieć chwilę z rodziną, bo przecież są tacy „nudni”.

Jeśli jesteś w wieku „gimnazjalnym” może warto rozejrzeć się, za najbliższą grupą programu Profilaktyka a Ty.

Sama jestem wychowanką tego programu. To tam nauczyłam się, że najwazniejsze jest bezpieczeństwo. Podczas imprez, spotkań. Na codzień.

Gdy moi znajomi chodzili na pierwsze domówki ja jeździłam na super warsztaty i koncerty. Nie dość,  że wracalam później do domu, to jeszcze bawiłam się świetnie!  Mialam okazję, by działać, tworzyć,  spełniać się. 😊

*źródła

https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/uzaleznienia;3992023.html

Kto wytrwał do końca?

Chcecie więcej wpisów o tej tematyce?

Muszę przyznać, że to jedna z moich pasji.

Ściskam Was mocno i pozdrawiam 😘